Jak się okazuje, przypadłość ta doskwiera dość sporej liczbie osób, które uważają się za zupełnie zdrowe i często w ogóle nie zauważają drobnych, ale istotnych oznak tej choroby. Nazywana również niedokrwistością anemia może doprowadzić do poważnej dysfunkcji całego organizmu.

Zazwyczaj uważa się, że na anemię chorują osoby niedożywione, wychudzone, a tymczasem okazuje się, że w równym stopniu zapadają na nią osoby z prawidłową masą ciała, a także nieco cięższe. 

Najczęstsza przyczyna:

• niedobory takich związków jak żelazo, kwas foliowy i witamina B12
• nadmierna utrata krwi
• niektóre choroby, np. wrzody żołądka, celiakia czy niedoczynność tarczycy.

Objawy anemii we wczesnym stadium choroby najczęściej lekceważymy, zrzucając to na konto zmęczenia codziennymi obowiązkami i brakiem czasu na odpoczynek. Choroba jest nazywana niedokrwistością ze względu na niska liczbę czerwonych krwinek lub ich zmniejszoną zdolność transportowania tlenu do komórek, tak aby w pełni zaspokoić potrzeby fizjologiczne organizmu. Choroba ma dość specyficzne symptomy, które mogą występować pojedynczo, co znacznie komplikuje postawienie prawidłowej diagnozy przez lekarza.

Niepokojące sygnały:

• ciągłe zmęczenie, które występuje niezależnie od ilości przespanych godzin
• bóle głowy, charakteryzujące się tym, iż nawet po przyjęciu środka przeciwbólowego ból ustępuje na krótko i powraca za jakiś czas; jest to skutkiem rozszerzania naczyń tętniczych w głowie, które za cenę ochrony mózgu przed niedotlenieniem powodują ucisk i ból
• niemiarowe bicie serca – kołatanie; wystąpienie tego objawu świadczy o zaawansowanym stadium anemii i niesie za sobą konieczność wizyty u specjalisty nawet kardiologa
• obfite miesiączki – powodują większą niż przyjęta norma utratę krwi, co niesie konsekwencje chorobowe; jeśli mowa o utracie krwi to należy również mieć na uwadze zabiegi czy operacje, podczas których niekiedy konieczne jest uzupełnienie ilości krwi, celem regeneracji całego organizmu
• zmiany nastroju - jest to najbardziej niecharakterystyczny symptom, ale nie mniej ważny niż pozostałe i bardzo często lekceważony ze względu na przyzwyczajenie do stresu towarzyszącego niemal na każdym kroku na tyle, że zdenerwowanie czy kłopoty z koncentracją podciągamy raczej pod ten aspekt życia, a nie umiejscawiamy jako chorobę, a tym bardziej niedokrwistość
• bladość skóry i błon śluzowych - skóra jest nie tylko blada, ale także sucha i szorstka, natomiast błony śluzowe, którym zabarwienie nadaje hemoglobina zawarta w krwinkach, stają się nienaturalnie blade i pojawia się bolesność dziąseł czy języka
• wypadanie włosów, łamliwość paznokci, zajady w kącikach ust - organizm sam wybiera mózg czy serce jako „ważniejsze” i priorytetowe miejsca dostawy potrzebnej ilości tlenu, zatem włosy czy paznokcie są trochę dalej na „trasie” transportu; skutkuje to przede wszystkim nieestetycznym wyglądem powyższych, a co za tym idzie - niekomfortowym samopoczuciem pacjenta. Także bolesne ranki powstające w kącikach ust, tzw. zajady, niestety z reguły nie goją się po użyciu specyfików, np. maści. Problem zniknie, jeśli uzupełnimy poziom brakujących mikroelementów.

Badania

Aby lekarz stwierdził wystąpienie niedokrwistości, konieczne jest wykonanie podstawowego badania krwi - morfologii i dodatkowo oznaczenie poziomu żelaza i witaminy B12. Tę ostatnią można aplikować jedynie w postaci dość bolesnych zastrzyków, które o wiele lepiej i szybciej uzupełniają niedobór tej ważnej witaminy niż preparaty w tabletkach.

Czynniki obecne we krwi, które wskazują występowanie anemii:

• RBC - czerwone krwinki – norma 4,0-5,4 M/ul - niższy wynik świadczy o anemii
• MCV - erytrocyty – norma 80- 97 fl. Wynik powyżej to efekt anemii spowodowanej brakiem witaminy B12 lub kwasu foliowego, a wartości poniżej świadczą o niedoborze żelaza
• HGB - hemoglobina norma 6,8- 9,3 mmol/l lub 12-16 g/dl. Niskie wartości sugerują anemię
• MCHC - średnia zawartość hemoglobiny w krwince – norma 31-36 g/dl
• HTC hematokryt - norma 37- 47%. Wartość zależy od stanu nawodnienia organizmu, niskie wartości przemawiają za anemią.

Leczenie

Najlepszą alternatywą jest oczywiście zmiana diety, tak aby znalazły się w niej zwiększone ilości pożądanych składników.

I tak, najważniejszym do uzupełnienia jest poziom żelaza.

Bogate w ten pierwiastek są przede wszystkim: podroby, czerwone mięso i ryby, a także produkty mleczne, jaja - szczególnie żółtka, pietruszka czy szpinak. Powinniśmy także jeść brokuły i rośliny strączkowe, które oprócz tego, że obfitują w białko, zawierają naprawdę solidne dawki żelaza. Co istotne, żelazo wchłania się lepiej w obecności witaminy C, tak więc można bez obaw pić wodę z sokiem z cytryny w zasadzie na krótko przed przyjęciem żelaza. Absolutnie zakazane jest popijanie tabletek z żelazem colą, kawą czy herbatą. Zawarte w tych napojach kofeina czy teina znacznie utrudniają przyswajanie go przez nasz organizm.

Zdarza się, że sama dieta to za mało, aby znacznie poprawić wyniki i wyleczyć anemię lekarz wówczas ordynuje konkretne preparaty, np. w tabletkach czy też w syropie (dla dzieci), które dość szybko uzupełnią niedobór minerału w organizmie. Niestety, w tym przypadku nie obejdzie się bez minusów, bowiem preparaty żelaza często powodują zaparcia, którym na szczęście można zapobiec, dostarczając organizmowi sporych dawek błonnika.